-
1 tarcza
-y; -e; f(uzbrojenie, osłona) shield; ( telefonu) dial; ( zegar(k)a) face, ( szkolna) badge; (słoneczna, szlifierska) disc, ( strzelecka) target* * *f.1. ( broń) shield.2. (= cel do strzelania) target.3. (księżyca, słońca) disk.4. (zegara, kompasu) face, dial.5. techn. (szlifierska, hamulcowa) disk.6. szkoln. badge.7. geol. shield.8. (= płyta z herbem) coat of arms.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tarcza
-
2 tarcz|a
f 1. (rycerska) shield- osłaniać się tarczą przed ciosami przeciwnika to protect oneself from the enemy’s blows with a shield2. (policyjna) (riot) shield 3. (z cyframi, liczbami) dial- tarcza kompasu the compass dial- tarcza telefoniczna a. telefonu a telephone dial4. Techn. (w maszynie) disc GB, disk US- tarcza tnąca a cutting disc- tarcza szlifierska a grinding wheel- tarcze hamulcowe brake discs5. (cel) target- strzelać do tarczy to aim at the target- trafić w tarczę to hit the target- trafić w środek tarczy to hit the bullseye- tarcza strzelnicza a shooting target6. (szkolna) school badge 7. (herbowa) shield, escutcheon 8. (ciał niebieskich) disc GB, disk US- tarcza słoneczna the sun’s disc- tarcza Księżyca the face of the moon- wrócić na tarczy książk. to return defeated- wrócić z tarczą książk. to return victorious- wrócę z tarczą lub na tarczy I will return victorious or die honourablyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tarcz|a
См. также в других словарях:
tarcza — ż II, DCMs. tarczaczy; lm D. tarcz 1. «uzbrojenie w kształcie okrągłej lub podłużnej płyty (z metalu lub drewna pokryte skórą albo blachą) służące do osłaniania się przed nieprzyjacielem, używane w starożytności i średniowieczu oraz dziś przez… … Słownik języka polskiego
kompasowy — przym. od kompas Igła kompasowa. ∆ bot. Rośliny kompasowe «rośliny siedlisk suchych ustawiające liście pionowo do kierunku padania promieni słonecznych, dla ochrony przed nadmiernym parowaniem» ∆ mors. Róża kompasowa a) «tarcza z podziałką… … Słownik języka polskiego
róża — ż II, DCMs. różaży; lm D. róż 1. «Rosa, roślina z rodziny różowatych, kolczasty krzew o barwnych, pachnących kwiatach, występujący w kilkuset gatunkach w strefie umiarkowanej i podzwrotnikowej półkuli północnej, uprawiany jako roślina ozdobna i… … Słownik języka polskiego
